نماز در کجاوه‌

کلینی با سند خود از علی بن سلیمان نقل می‌کند که گفت: به امام هادی علیه‌السلام نوشتم: نظر مبارک درباره نماز تسبیح [1] ، در کجاوه چیست؟ در پاسخ نوشت: اگر مسافری بخوان.
طوسی با سند خود از حمیری نقل می‌کند که گفت:
به امام هادی علیه‌السلام نوشتم: فدایت شوم! دوستداران شما از پدران بزرگوار شما نقل کرده‌اند که: رسول خدا صلی الله علیه و آله در یک روز بارانی، نماز واجب را بر روی شتر خود خواند، باران می‌بارد، و ما در کجاوه‌های خود هستیم، زمین مرطوب است، و باران اذیت می‌کند، سرورم! آیا در این احوال، ما نیز - به خواست خدا - می‌توانیم در کجاوه، یا بر روی مرکب خود نماز واجب را بخوانیم؟ امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: اگر ضرورت [و نیاز] سختی باشد، جایز است.
روی أیضا:
عن أحمد بن ادریس، عن محمد بن أحمد، عن علی بن سلیمان، قال: کتبت الی الرجل علیه‌السلام ما تقول فی صلاة التسبیح فی المحمل؟ فکتب علیه‌السلام: اذا کنت مسافرا فصل [1] .
روی الطوسی: عن محمد بن علی بن محبوب، عن الحمیری قال: کتبت الی أبی‌الحسن علیه‌السلام: روی جعلنی الله فداک، موالیک عن آبائک: أن رسول الله صلی الله علیه و آله صلی الفریضة علی راحلته فی یوم مطیر، و یصیبنا المطر، و نحن فی محاملنا و الأرض مبتلة و المطر یؤذی، فهل یجوز لنا یا سیدی! أن نصلی فی هذه الحال فی محاملنا، أو علی دوابنا الفریضة ان شاء الله؟ فوقع علیه‌السلام: یجوز ذلک مع الضرورة الشدیدة [2] .