نماز مسافر

و نیز کلینی با سند خود از محمد بن جزک نقل می‌کند که گفت:
به امام هادی علیه‌السلام نوشتم: فدایت شوم! من شتر، و شتربانی دارم که با آن‌ها گاهی که میل حج دارم به مکه، یا ندرتا به بعضی جاها می‌روم، آیا نماز و روزه‌ام را بشکنم؟ امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: اگر در هر سفری همراه ایشان نیستی مگر گاهی که به مکه می‌روی، نمازت را شکسته بخوان، و روزه‌ات را افطار کن.
طوسی با سند خود از یکی از اهل سامرا نقل می‌کند که گفت:
از ناحیه مقدسه امام هادی علیه‌السلام صادر شد: شکارچی تا در جاده راه می‌رود [و قصد صید ندارد]، نماز را شکسته می‌خواند، و چون از جاده [، به قصد شکار] منحرف شد، نماز را تمام می‌خواند، و چون باز به جاده بازگشت [، و از قصد شکار منصرف شد]، شکسته می‌خواند.
و نیز با سند خود از سلیمان بن حفص نقل می‌کند که گفت:
امام هادی علیه‌السلام فرمود: بر مسافر بایسته است که در تعقیب هر نماز شکسته‌ای، در عوض دو رکعت سوم و چهارم، سی بار بگوید: سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر.
و نیز با سند خود از عمرو بن سعید نقل می‌کند که گفت:
جعفر بن احمد به امام هادی علیه‌السلام نوشت: در چه مقداری، سفر محقق می‌شود، و نماز شکسته می‌شود؟ امام علیه‌السلام با خط خود که من آن را می‌شناختم نوشت: امیرمؤمنان علیه‌السلام چون به سفر می‌رفت، در یک فرسخی نماز را شکسته می‌خواند، سپس در سال آینده، باز همین سؤال را کرد، امام در پاسخ نوشت: در ده روز [1] .
و قال أیضا:
عن محمد بن یحیی عن عبدالله بن جعفر، عن محمد بن جزک [2] قال: کتبت الیه: جعلت فداک: ان لی جمالا، ولی قوام علیها و قد أخرج فیها الی طریق مکة لرغبة فی الحج، أو فی الندرة الی بعض المواضع، فهل یجب علی التقصیر فی الصلاة و الصیام؟ فوقع علیه‌السلام: ان کنت لا تلزمها و لا تخرج معها فی کل سفر الا الی مکة فعلیک تقصیر و فطور [3] .
قال الطوسی: روی محمد بن أحمد بن یحیی، عن أحمد بن محمد السیاری، عن بعض أهل العسکر، قال: خرج عن أبی‌الحسن علیه‌السلام: أن صاحب الصید یقصر مادام علی الجادة، فاذا عدل عن الجادة أتم، فاذا رجع الیها قصر [4] .
و روی أیضا: عن محمد بن علی بن محبوب، عن محمد بن عیسی العبیدی، عن سلیمان بن حفص المروزی، قال: قال الفقیه العسکری علیه‌السلام: یجب علی المسافر أن یقول فی دبر کل صلاة یقصر فیها: سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله أکبر: ثلاثین مرة، لتمام الصلاة [5] .
و روی أیضا: عن محمد بن الحسن الصفار، عن محمد بن عیسی، عن عمرو بن سعید، قال: کتب الیه جعفر بن أحمد [6] ، یسأله عن السفر، و فی کم التقصیر؟
فکتب علیه‌السلام بخطه، و أنا أعرفه، قال: کان أمیرالمؤمنین علیه‌السلام اذا سافر و خرج فی سفر قصر فی فرسخ، ثم أعاد من قابل المسألة الیه، فکتب علیه‌السلام الیه: فی عشرة أیام [7] .