محمد حنفیة فرزند حضرت علی علیه‌السلام گوید:
امیرالمؤمنین با سلمان فارسی و عمار و صهیب و مقداد و ابوذر از بیرون مدینه برمی‌گشتند که به عبدالله بن ابی‌سلول (منافق) و یاران او رسیدند.
عبدالله به حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام گفت: مرحبا به سرور بنی هاشم و وصی پیامبر خدا و برادر و داماد او و پدر دو سبط، همو که از مال و جان خود در راه او گذشت. حضرت فرمود: وای بر تو ای پسر ابی تو منافقی و من به نفاق تو گواهی می‌دهم! عبدالله گفت: آیا این‌گونه با من سخن می‌گوئی؟ به خدا که من ایمان دارم همانند تو و اصحابت. حضرت فرمود: مادرت به عزایت بنشیند، تو نیستی مگر منافق و چون ماجرا را به پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله خبر داد آیات اول سوره بقره که در مورد منافقین است نازل شد. [1] .