ابن‌عباس (ع) می‌گوید: وقتی که وفات حضرت رسول اکرم (ص) نزدیک شد من در کنار بستر آن بزرگوار نشسته بودم که حال احتضار به آن حضرت روی داد من متوجه لبهای آن وجود مقدّس شدم دیدم بحرکت در آمد گوشم را نزدیک بردم تا بشنوم آن حضرت در حال نزع جان چه می‌گوید: خوب که گوش دادم شنیدم که می‌فرماید: اَللّهُمَّ اِنّی اَتَقَرَبُ اِلَیکَ بِولایةِ علی(ع) بنِ ابیطالب خدایا من بطرف تو می‌آیم و بتو نزدیک می‌شوم با محبت و دوستی علی(ع) بن ابیطالب (ع).
من در آن وقت به عظمت علی(ع)توجه پیدا کردم که آن حضرت دارای چه مقام و عظمتی است که پیغمبر اسلام (ص) از برای نزدیکی خود بحضرت سبحان متوسل بعلی(ع)می‌شود.
یا علی(ع) مهر تو در عالم ذر یافته‌ام
وه ازاین لعل که بی‌خون جگر یافته‌ام
تا ترا دیده ز غیر تو نظر پوشیدم
دولت عشق ازین حُسن نظر یافته‌ام
من بی‌مایه کجا دولتِ عشق تو کجا
آری آن طفل فقیرم که گُهر یافته‌ام
اندرین دشت که در هر قدمش بس دام است
با ولای تو رهائی ز خطر یافته‌ام
هیچ عصیان به ولایت نرساند ضرری
در احادیث من این طرفه خبر یافته‌ام
منبع : کرامات العلویه، علی(ع) میر خلف زاده، نشر مهدی یار