پس از اعلام رسمی دین اسلام، تنها مدافع پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم حضرت علی علیه السلام بود،
هرکس رسول خدا را آزار می‌داد، علی علیه السلام آنها را ادب می‌کرد.
روزی به امام علی علیه السلام خبر دادند که تعدادی از دشمنان رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در خانه خواهر آن حضرت «أُمّ‌هانی» پناهنده شدند.
امام علی علیه السلام زره جنگی پوشید و کلاه‌خود بر سر گذاشت، بگونه‌ای که کسی او را نمی‌شناخت به منزل خواهر رفت، و دَرِ خانه را کوبید.
امّ هانی بیرون آمد ولی برادر را نمی‌شناخت.
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود:
آنها را که در خانه شما پناهنده شده‌اند، بیرون کن.
امّ هانی گفت:
من خواهر علی و دختر عموی پیامبرم، اینگونه با من برخورد نکن.
امام علی علیه السلام فرمود:
اینها درست، امّا باید آنها را که در منزل شما پناهنده شدند و از آشوب طلبان و دشمنان پیامبر خدا می‌باشند، بیرون کنی.
سپس کلاه‌خود را از سر برداشت.
اُمِّ هانی تازه فهمید که او برادرش علی بن‌ابیطالب علیه السلام است، و آنگاه آزار دهندگان پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم را بیرون کرد. [1] .