در طول تاریخ کمتر حاکمی، پادشاهی، قدرتمندی پیدا شد که به قوانین و مقررات کشور خود، و مقرّرات بین المللی و دیگر کشورهای جهان احترام بگذارد،
و اصول گرا باشد،
و محاکم قضائی او، برضد او رأی صادر کنند
بلکه هر چه خواستند کردند،
و محاکم قضائی واجرائی را فدای منافع خود نمودند.
حضرت امیرالمؤمنین‌علیه السلام تنها الگوی اصول‌گرائی است که از نظر حقوقی به قوانین اسلام و دیگر مقرّرات ادیان و ملل، احترام می‌گذاشت، وعدالت در قضاوت راتحقق بخشید.
امام علی‌علیه السلام زِرِه گُمشده خود را دردست یکی از یهودیان کوفه دید و فرمود:
این زره مال من است.
و یهودی انکار کرد و گفت:
زِرِه در دست من است، شما که ادعا می‌کنید باید دلیل بیاورید.
چون حضرت امیرالمؤمنین‌علیه السلام دلیل و بینه‌ای نداشت، تا زِرِه خود را تصاحب کند، شریح، قاضی محکمه، به نفع یهودی حکم صادر کرد.
وقتی یهودی، اصول گرائی امام علی‌علیه السلام را دید، مسلمان شد و گفت:
این زِرِه مال امام علی علیه السلام است که از اسبی خاکستری رنگ پس از جنگ صفین افتاد و من برداشتم.
آنگاه حضرت امیرالمؤمنین‌علیه السلام فرمود:
حال که مسلمان شدی، زِرِه را نیز به شما بخشیدم. [1] .