انسان دلیر کسی است که در اقدام به هر کاری نخست جوانب آن را به دقت می‌سنجد و پس از تصمیم‌گیری هیچ مانعی او را از اجرای مقصود باز نمی‌دارد.
در تمام پهنه‌های زندگی و به ویژه در موقعیت‌های نظامی موفقیت با افراد مصمم و با اراده است.
اما افراد سست اراده همواره با شکست و هلاک روبرو هستند.
افراد سست عنصر و دل نازک که از اقدمات جسورانه لرزه بر اندامشان می‌افتد، هیچ نقش سازنده‌ای در زندگی ندارند.
امام علی (ع) خطاب به یاران بی‌حمیت و سست اراده‌ی خویش چنین می‌گوید:
و کانی انظر الیکم تکشون کشیش الضباب، لا تاخذون حقا، و لا تمنعون ضیما، قد خلیتم و الطریق، فالنجاه للمقتحم، و الهلکه للمتلوم.
«گوئی شما را که می‌نگرم، صدائی چون مالش پوست سوسمار گریزان می‌شنوم (که نمودار فرار ذلت بار است)، نه حقی را باز می‌ستانید و نه در برابر ستمی می‌ایستید.
راه آخرت در برابرتان گسترده است... رستگاری از آن کوشندگان است و هلاک نصیب واماندگان!» [1] .