مطوّل نيز [اذا] گفته شده است و ظاهر اينست كه نسخه [اذ] اصح باشد
زيرا [لمّا] ظرف زمان ماضى است مانند [اذ] ولى [اذا] ظرف مستقبل است بنابراين تفسير
لمّا به [اذا] چندان مناسبتى ندارد.
متن: فلمّا كان علم البلاغة و توابعها من اجل العلوم قدرا و ادقّها سرّا
اذ به تعرف دقائق العربيّة و اسرارها.
شرح عربى كان علم البلاغة هو المعانى و البيان و علم توابعها هو البديع من اجل
العلوم قدرا و ادقّها سرّا اذ به اى بعلم البلاغة و توابعها لا بغيره من العلوم
كالّلغة و الصرف و النحو تعرف دقائق العربيّة و اسرارها فيكون من ادقّ العلوم
سرّا.
ترجمه
چونكه علم بلاغت و توابع آن از حيث قدر و منزلت اجلّ علوم بوده و از
جهت اشتمالش بر اسرار دقيقترين آنها مىباشد، زيرا تنها بواسطه اين علم امور دقيق
و باريك و اسرار نهانى علم عربيّه دانسته مىشود.
شارح گويد:
علم بلاغت عبارتست از: معانى و بيان.
و علم توابع آن، علم بديع است.
و ضمير در [به] به علم بلاغت و توابعش راجع است و مقصود مصنّف اينست
كه دقائق علوم عربى و اسرار آن فقط به علم بلاغت و توابع آن دانسته مىشود نه غيرش
همچون علم لغت و صرف و نحو بنابراين از حيث اشتمالش بر اسرار از ادقّ علوم شرده
شده است.