است.

شارح گويد:

مضارعى كه آخرش الف باشد مانند « يرضى ».

و فعل مضارعى كه آخرش واو باشد مثل « يغزو ».

و آنچه آخرش ياء باشد نظير « يرمى ».

اين سه فعل از نظر نحاة معتلّ نام دارند.

حكم افعال سه‌گانه از نظر اعراب‌

سپس مصنّف گويد:

حكم مضارعى كه آخرش الف مى‌باشد اينستكه: غير جزمش در نيّت مى‌باشد.

شارح گويد:

مقصود از « غير جزم» رفع و نصب است و وجه تقدير ايندو آنستكه تحريك الف متعذّر و غير ممكنست.

و امّا مثال ايندو مانند: زيد يخشى شاهد در « يخشى » است كه رفعش در تقدير مى‌باشد.

و مانند: زيد لن يرضى شاهد در « يرضى » بوده كه نصبش مقدّر است.

مصنّف گويد:

مضارعى كه آخرش « واو » بوده همچون « يدعو » يا ياء باشد نظير « يرمى » نصبش را ظاهر نما.

شارح گويد:

وجه ظهور نصب در ايندو فعل همان است كه قبلا گفته شد يعنى فتحه خفيف بوده و از ظهورش برواو و ياء محذورى لازم نمى‌آيد مانند لن يدعو (مثال براى ظهور نصب برواو) و لن يرمى (مثال است براى ظهور نصب برياء).