پس از آن مصنّف مى‌گويد:

و نيز اينمعنا كه جزء اوّل تنها منفى است نه هردو در قول شاعر واضح و روشن است، وى مى‌گويد:

يعنى: بجز اينكه براى ما خبر ثابت و يقينى نياوردى تا ما اميدوار بوده و آرزوى بسيار داشته باشيم.

در اين بيت كلمه « نرجّى » مقطوع است از كلام سابق فلذا مرفوع بوده و نفى نيز بر آن داخل نمى‌باشد.

و وجه وضوح اينمعنا آنستكه مراد شاعر اينستكه:

تو خبر يقينى و ثابتى نياوردى لذا ما اميد بخلاف خبر آورده شده داريم زيرا نسبت به خبرى كه شخص داده يقين منتفى است و بايد توجّه داشت اگر « نرجى » مجزوم يا منصوب خوانده شود معنا فاسد مى‌گردد زيرا اگر مجزوم خوانده شود همچون فقره اوّل يعنى « لم تأتنا» بطور عليحدّه و جداگانه منفى مى‌گردد و در صورتيكه منصوب گردد نفى بمجموع « اتيان » و « رجاء » تعلّق مى‌گيرد در حاليكه مقصود و مراد شاعر اثبات آن مى‌باشد.

اشكال مصنّف در جواز قطع در مثال سابق‌

سپس مصنّف گويد:

و امّا اينكه حضرات در مثال سابق يعنى « ما تأتينا فتحدثنا» اجازه دادند « فتحدثنا » قطع از ما قبل باشد مشكل بنظر مى‌رسد زيرا ثبوت حديث با عدم اتيان غير ممكنست.

البتّه برخى از ادباء براى قطع و ثبوت حديث با عدم اتيان توجيهى نموده‌اند كه بحسب ظاهر قابل اعتماد است و آن اينستكه گفته‌اند: