از جمله : اجتناب از بكار بردن لفظ مشترك در تعريف .

و نيز : تنبيه بر اينكه فكر در معقولات و امور كلّى جارى است نه در امور جزئى چه آنكه جزئى نه كاسب است و نه مكتسب .

و همچنين مراعات نمودن سجع در عبارت مى‌باشد .

شرح : قوله : النّظر توجّه النفس اه :

تعريف فكر از نظر متقدّمين و متأخرين‌

متقدّمين از حكماء فكر را اينطور تعريف نموده‌اند :

فكر عبارتست از حركت ذهن از مطالب به مبادى و از مبادى بطرف مطالب يعنى مجموع ايندو حركت را فكر گويند .

متأخّرين از ايشان در تعريف فكر گفته‌اند :

فكر عبارتست از ترتيب دادن امور معلوم جهت رسسيدن بمجهول .

و چنانجه از ظاهر اين تعريف برمى‌آيد فكر از نظر ايشان همان انتقال از مبدء بمطلب ميباشد .

مرحوم محشى سپس ميفرمايند :

چنانچه گفته شد مقصود از « معقول » امر معلوم است و اينكه مصنّف از لفظ معلوم به معقول عدول نمود بمنظور سه امر است كه ذيلا تشريح ميشود :

الف : آنكه از استعمال لفظ مشترك احتراز نموده باشد چه آنكه كلمه « معلوم » از علم مشتق است و اين لفظ بين تصوّر و تصديق مشترك مى‌باشد از اينرو مشتقات آن نيز همچون معلوم مشترك بين ايندو معنا ميباشد و چون در تعاريف از استعمال اينكلمات بلحاظ اجمال و اشتباه مراد از آنها نهى شده لاجرم مصنّف نيز در تعريف « نظر » از آن عدول و كلمه « معقول » را جايگزينش نمود .

آثار الباقية في شرح الحاشية، ص