و اين بيت از رجزى است كه شاهزاده مى‌خوانده و از عزّ حسب و شرف نسب خود خبر مى‌داده .

ابو المؤيد خوارزمى آورده : على اكبر به معركه مبارزت جلوه‌كنان درآمد، حلقه گيسوى مشگين برروى رنگين افكنده و آن شاهزاده چهار گيسوى تافته بافته مجعّد معنبر مسلسل معطّر داشته دو از پيش و دو از پس مى‌انداخته و زبان روزگار در وصف آن شهسوار بدين ابيات نغمه مى‌پرداخته .

و شاهزاده رجزى در مناقب خود و اهل بيت مى‌خواند كه ترجمه بعضى از آن در مقتل نور الائمه خوارزمى چنين آمده :

راوى گويد : هرچند على اكبر مبارز طلبيد كسى به مبارزتش نيامد شاهزاده خود را برلشگر خصم زده شور در ميمنه و ميسره و قلب و جناح آن سپاه افكند و چندان مقاتله كرد كه آن گروه انبوه از حرب وى به ستوه آمدند، پس مراجعت نموده پيش پدر آمد و گفت :

يا ابتاه ذبحنى العطش اى پدر بزرگوار تشنگى مرا مى‌كشد و هلاك مى‌گرداند

و اثقلنى الحديد و گران مى‌سازد و در رنج مى‌افكند مرا آهن سلاح‌

فهل الى شربة ماء من سبيل آيا به شربتى از آب هيچ راه توان برد و براى حصول مقدارى از آن چاره توان كرد، حقا كه اگر قطره‌اى آب بحلق من مى‌رسيد دمار از اين قوم نابكار برمى‌آوردم؟

امام حسين عليه السّلام او را پيش طلبيد و خاك از لب و دهان وى پاك كرد و انگشترى‌