شعر

ايّها النّاس هذا اسد الاسود، هذا ابن شبيب لا يخرجنّ اليه احد

اى قوم كسى متوجه جنگ شما شده كه در هنگام حرب برشير ژيان و پيل‌دمان غالب مى‌آيد، البته بايد از جنگ با وى احتراز كنيد .

همينكه عابس در وسط ميدان قرار گرفت چون رعد خروشيد و مبارز طلبيد و فرياد زد : الا رجل الا رجل‌

احدى جرئت ميدانش را نكرد صف لشگر بسته شد

شعر

باز كسى وى را جواب نداد، عمر سعد فرياد كشيد : اى لشگر حال كه جرئت محاربه با او را نداريد پس از دور و نزديك بروى سنگ بباريد، ناگاه آن سپاه بى‌نام و ننگ همچون باران بهارى از اطراف خشت و سنگ بربدن آن نامدار پرتاب كردند .

فلمّا رأى ذلك القى درعه و مغفره آن دلاور بى‌هراس و آن شير شرزه از كردار آن شغال‌صفتان برخود پيچيد به يكبار خود از سر و زره از تن كند و خود را در ميان تير و سنگ و خشت و كلوخ افكند و بى‌پروا برآن گروه نااصل حمله آورد