و از عمر خواست كه شب همديگر را ملاقات كنند و گويند چون ملاقات حاصل شد حضرت او را به نصرت خويش طلبيد ولى عمر عذر آورد .

بارى عمرو پس از كسب اذن از امام عليه السّلام عازم ميدان شد و بفرموده ابن شهرآشوب اين رجز را خواند :

سپس خود را به قوم بى‌شرم و حيا زد و كارزارى سخت نمود و جمع كثيرى را به دوزخ فرستاد و بالاخره شربت شهادت را نوشيد، اين بزرگوار تا زمانى كه در قيد حيات بود به نحو احسن از شاه تشنه‌كام حمايت و حفاظت نمود او كسى بود كه هرچه تير بجانب امام عليه السّلام مى‌آمد دست خود را سپر قرار مى‌داد و آنرا از حضرت دفع مى‌كرد و اگر كسى نيزه يا شمشيرى بقصد سرور كائنات مى‌زد آن محبّ و عاشق با سر و سينه آنرا از جناب حضرتش رد مى‌نمود حاصل آنكه بنحوى جان‌فشانى نمود كه دوست و دشمن از وفادارى و ثبات قدم آن بزرگوار حيران ماندند

شعر