اى اعرابى دينارها را صرف طلبكارانت كن و انگشترى را صرف مؤنه خود نما .

اعرابى عنايت حضرت را گرفت و عرضه داشت : خداوند متعال مى‌داند رسالت خود را در كجا قرار دهد [1]

3- عمرو بن دينار مى‌گويد : حضرت امام حسين عليه السّلام به عيادت اسامة بن زيد كه بيمار بود رفتند و وى از غم و حسرت و اندوه مى‌ناليد .

حضرت فرمودند : برادر غم تو از چيست؟

عرض كرد : شصت هزار در هم بدهكارم .

حضرت فرمودند : آن برعهده من .

عرض كرد : مى‌ترسم قبل از پرداخت آن از دنيا بروم .

حضرت فرمودند : نخواهى مرد مگر بعد از آنكه من آن را پرداخته باشم .

راوى مى‌گويد : پيش از آنكه اسامه از دنيا برود حضرت قرض او را پرداختند [2]

و درباره شجاعت و دلاورى آن وجود مبارك اخبار و احاديث بسيار است و تنها واقعه جانگداز كربلاء كافى است براى اثبات اين معنا زيرا كمترين عددى كه براى لشگر دشمن نقل شده سى هزار نفر بوده و بالاترين رقم سپاه آن جناب از دويست نفر بيشتر گفته نشده و مع ذلك كوچكترين هراسى در آن عزيز خدا به هم نرسيد بلكه با كمال قوّت و قدرت در مقابل آن روبه‌صفتان ايستادگى فرمود و با اينكه تمام عزيزانش در مقابل آن جناب به شهادت رسيدند و در حالى كه گرسنگى و تشنگى به حد اعلا و فوق آنچه تصور شود حضرتش را در تعب و ضيق قرار داده بود خود را به آن درياى لشگر زده و چنان از ايشان مى‌كشت و با شمشير آتشبار خرمن عمر آن دون‌همّتان را مى‌سوزاند كه طبق آنچه در مقاتل معتبر ثبت‌

[1] بحار الانوار ج (44) ص (196)

[2] بحار الانوار ج (44) ص (189)