مناظره امام اميرمؤمنان (عليه السلام) در قضا و قدر   

مناظره امام اميرمؤمنان(عليه السلام)

در ميان مشركان مكه و اكثر نقاط شبه جزيره، انديشه جبر و اختيار و اينكه آيا انسان، در كارهاى خود، مختار است يا مجبور، كمتر مطرح بود زيرا انديشيدن در مورد شيوه كار انسان كه آيا رنگ اختيار دارد يا جبر، از آن محيط هاى علمى و فلسفى كه براى اين نوع بحث ها انگيزه دارند و در محيط شبه جزيرة العرب چنين انگيزه اى در ميان اكثريت آنها وجود نداشت.

چرا اقليتى از آنان، شرك خود را از طريق مشيت الهى توجيه مى كردند و وحى الهى آن را از آنها چنين نقل مى كند:

(سَيَقُولُ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللهُ مَا أَشْرَكْنَا وَ لاَ آبَاؤُنَا).[1]

«كسانى كه شرك ورزيدند، خواهند گفت كه اگر خدا مى خواست نه ما و نه نياكانمان شرك نمىورزيديم».

و در آيه ديگر برخى از گناهان را از اين راه توجيه مى نمودند، چنان