دعاى پنجاه و دوم از دعاهاى امام عليه السّلام است در اصرار به (درخواست از) خداى تعالى‌

(و آن مستحبّ و پسنديده است چنانكه اصرار در سؤال از مردم مكروه و ناپسنديده است، حضرت صادق عليه السّلام فرموده: خدا نمى‌پسندد مردم در مسئلت و درخواست بيكديگر اصرار نمايند، و آن را براى خود دوست دارد، خداى عزّ و جلّ دوست دارد آنچه را نزد او است بخواهند، و حضرت باقر عليه السّلام فرموده: بنده مؤمنى كه در حاجت و خواسته خود بخداى عزّ و جلّ اصرار نمايد خدا حاجت او را روا ميگرداند): [1 اى خدائيكه چيزى در زمين و آسمان بر او پوشيده نميباشد (اين جمله از قرآن كريم اقتباس شده «س 3 ى 5»: إِنَّ اللَّهَ لا يَخْفى‌ عَلَيْهِ شَيْ‌ءٌ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي السَّماءِ يعنى چيزى در زمين و آسمان «در آنها باشد يا جزء آنها» بر خدا پنهان نيست. و مراد از زمين و آسمان دائره امكان‌