كوشيدن بآن مرا (از عبادت و بندگيت) باز ميدارد (تا توجّه من بجز تو نباشد) و وادار مرا بآنچه (انجام اوامر و ترك نواهى) كه فردا (روز رستاخيز) از آن سؤال و بازپرسى بنمائى (در قرآن كريم «س 16 ى 93» فرمايد:

وَ لَتُسْئَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌ يعنى البته از آنچه «نيك و بد» بجا ميآوريد سؤال خواهد شد) و روزهاى مرا در آنچه (عبادت و پرستش) كه براى آنم آفريده‌اى صرف نما (در قرآن كريم «س 51 ى 56» فرمايد: وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ‌ يعنى جنّ و انس را نيافريدم جز براى آنكه «مرا بيكتائى» پرستش نمايند) و مرا (از ديگران) بى‌نياز فرما و روزيت را بر من گشايش ده، و بنگاه كردن (چشم براه بودن براى رسيدن روزى، يا بنگاه كردن كالاى دنيا كه در دست مردم است) گرفتار مفرما، و عزيز و گرامى‌ام و بكبر و سر بلندى (افراط در عزّت) دچارم مكن (در مجلّد پانزدهم بحار الانوار است حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: عجب دارم از فرزند آدم كه اولش نطفه «منى» و آخرش جيفه «مردار بو گرفته» است و او ميان اين دو ظرف است براى غائط و پليدى: با اين حال كبر و سربلندى مينمايد!!) و مرا براى (بندگى) خود رام ساز و عبادتم را بعجب و خودپسندى (از درجه قبول) تباه مگردان (حضرت صادق عليه السّلام فرموده: خداى تعالى ميدانست كه گناه براى مؤمن از عجب بهتر است، و اگر چنين نبود هرگز مؤمن را بگناه آزمايش نمينمود. مرحوم مجلسى پس از نقل اين حديث در مجلّد پانزدهم بحار الأنوار ميفرمايد: عجب بزرگ دانستن عمل نيكو و شاد شدن و نازيدن بآن است، و اينكه شخص خود را تقصير كار نبيند، ولى شاد شدن بآن با تواضع و فروتنى براى خداى تعالى و سپاسگزارى او بر توفيق آن عمل نيكو و ستوده است) و خير و نيكى براى مردم را بدست من روان ساز (توانگرم گردان تا بايشان احسان نمايم) و آن را بمنّت نهادن باطل مفرما (از شرّ شيطان و نفس حفظ كن كه با احسان خود بر ديگرى منّت نگذارم كه پاداش احسان را از بين ببرد) و خوهاى پسنديده را بمن ببخش (استعداد قبول آن را بمن عطا فرما) و (چنانكه آنها را دارا شدم) مرا از بخود نازيدن نگاه دار (مشهور است پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله فرموده: انا سيّد ولد ادم و لا فخر «من مهتر فرزندان آدم هستم و بخود نازيدنى نيست» يعنى بزرگى خود را از روى فخر نميگويم، بلكه از جهت بيان نعمت خداى تعالى و سپاسگزارى از او و تبليغ بامّت چيزى را كه معرفت و ايمان بآن واجب است ميباشد، حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: هر كه كارى براى مفاخرت بجا آورد خدا او را روز قيامت سياه محشور مينمايد)-]