نيايش بيست و نهم [1]

خداوندا، تو ما را آزمودى تا در كم و بيش روزيهايمان بدگمان شديم و در مدت عمرمان به آرزوهاى دور و دراز گرفتار آمديم، تا آنگاه كه روزى خود از درگاه ديگر روزيخواران طلبيديم و به عمرى دراز چون عمر پيران كهنسال طمع بستيم.

بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را به يقينى صادق برسان كه ما را از رنج طلب معاش كفايت كند و اطمينانى خالص بخش كه ما را از شدت تعب معاف دارد.

خداوندا، آن وعده‌اى را كه در وحى خود بر پيامبر (ص) بدان تصريح كرده‌اى و در قرآن بر آن سوگند خورده‌اى سبب قطع دلمشغولى ما به رزقى كه خود آن را تكفل كرده‌اى قرار ده.

خداوندا، تو خود گفته‌اى «روزى شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است.» اى خداوند گفته تو راست‌ترين گفته‌هاست و سوگند تو درست‌ترين و كامل‌ترين سوگندهاست. [2] و در پى آن سوگند خورده‌اى كه «سوگند به پروردگار آسمان‌ها و زمين كه اين سخن آن چنان كه سخن مى‌گوييد حتمى است.» [3]