بار خدايا،
درود بفرست بر محمد و خاندان او و جامه عافيت خويش بر تن من بپوش و مرا در عافيت
خود فرو پوشان و در حصار عافيت خود جاى ده و به عافيت خود گرامى دار و به عافيت
خود بىنياز فرماى و عافيت خود به من بخش و عافيت خود به من ارزانى دار و عافيت
خود براى من بگستران و عافيت خود در خور من گردان و ميان من و عافيت خود در دنيا و
آخرت جدايى ميفكن.
(1)
دعاى آن حضرت است به هنگامى كه از خدا طلب عافيت مىكرد و شكر بر عافيت.
توضيح آنكه
«عافيت» معنى وسيعترى از تندرستى دارد. و آن عبارت است از سلامت از بيمارى و
مكروهات در بدن و باطن و دين و دنيا و آخرت.
نام کتاب : الصحيفة السجادية نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 151