چون بقرينه ساير موارد از «الذّريعه» معلوم است كه مراد أو از اين كتابخانه «كتابخانه راجه محمّد مهدي»
است كه در فيضآباد بوده است پس من جريان را به انجمن آثار ملّى گزارش نمودم انجمن
نيز نامهاى به سفارت كبراى شاهنشاهى در هند نوشته و درخواست تهيّه ميكروفيلم آن
را نمود، همچنين نگارنده اين تقاضا را از دوست گرامى خود آقاى ايرج افشار مدير
كتابخانه مركزى و مركز اسناد دانشگاه نمود ايشان هم نامهاى برايزنى فرهنگى إيران
نوشته و تقاضاى ميكروفيلم از نسخه هند را فرمودند رايزن محترم فرهنگى إيران نيز
پاسخى براى نامه آقاى ايرج افشار فرستادند كه صورت آن عينا در صفحه آينده (ص ز- ح)
درج مىشود.
دكتر صلاح الدين منجد كه از رجال اين فنّ و از مردان اين ميداناند،
و از خبرت و اطّلاع بر نسخ مخطوطه عربي حظّى وافر و نصيبي كامل دارند و در كنگره بزرگداشت
سيبويه كه در اوايل سال جاري (7- 13 ارديبهشت 1353) در شيراز برگزار شد شرف حضور
داشتند نگارنده اين مطلب را با ايشان در ميان گذاشته و سراغ نسخه غارات را از
ايشان گرفت ايشان إظهار داشتند كه فعلا نسخهاى را از آن در نظر ندارم ليكن بعد از
برگشتن به بيروت، مراجعة دقيقتر كه قابل اطمينانتر باشد نموده و نتيجه را به شما
مىنويسم پس بعد از برگشتن به بيروت نامهاى نوشته و نسبت بغارات چنين إظهار نظر
نمودهاند:
«امّا در پاسخ پرسشى كه نسبت بكتاب «الغارات ثقفي» كردهايد إظهار
مىدارد:
من به فيشهايى كه در موضوع نسخههاى خطّى دارم نگاه كردم و به همه
مظانّ مخطوطات عربي نيز مراجعة نمودم باين نتيجه رسيدم كه كتاب «الغارات ثقفي» از بين رفته
است و نسخه مخطوطى از آن در هيچ يك از كتابخانههاى جهان طبق فهارسى كه در دست است
وجود ندارد و نصوصى كه از آن كتاب نقل شده است همانا قسمتهايى است كه عالم متبحّر
و ثقه ناقد ابن أبى الحديد در شرح معروف خود بكتاب نهج البلاغة نقل نموده است و
بس».