30 توابع (تأكيد)

به دو مثال زير توجّه كنيد:

1. « حفظت القرآن؛ قرآن را حفظ كردم».

2. « حفظت القرآن كلّه؛ قرآن، همه آن را حفظ كردم».

در مثال اوّل، ممكن است ما احتمال دهيم كه گوينده، تمام قرآن را حفظ نكرده، بلكه در حقيقت بيشتر يا بعضى از قرآن را حفظ كرده است. اين احتمال به خاطر اين است كه مردم در سخن تسامح و سهل‌انگارى گفتن دارند.

امّا در مثال دوّم، با آوردن كلمه « كلّه » در حقيقت گوينده اين احتمالات را از بين مى‌برد و به مخاطب اعلام مى‌كند كه واقعا كل قرآن را حفظ كرده‌ام.

به كلمه « كلّه » كه براى از بين بردن احتمالات خلاف در ذهن مخاطب آمده است، « تأكيد » گفته مى‌شود.

به مثال ديگر توجّه كنيد: « رأيت القائد نفسه؛ رهبر، خودش را ديدم».

در اين مثال، كلمه « نفس » براى تأكيد « القائد » آمده است و به مخاطب اعلام مى‌كند كه واقعا خود رهبر را ديده نه شخص ديگرى را.

اقسام تأكيد

مثال‌هايى چون: « جاء زيد زيد، جاء جاء زيد، مات الناس أجمعون»، داراى تأكيدند. در مثال اوّل و دوّم، تكرار كلمه باعث از بين بردن احتمالات خلاف مى‌شود و از اين‌رو، گفته مى‌شود كه كلمه دوّم، تأكيد كلمه اوّل است. در مثال سوّم، كلمه « اجمعون » تأكيد