نسخه ديده مى‌شود عبارتند از: سلطان محمّد باقر داماد، كشميرى (گاه با نشان كش)، ملّا شمسا گيلانى، قاسم (نشان محمّد قاسم بن محمّد صالح از صاحبان حاشيه بر خفرى)، احمد، شيخ حسين (گويا حسين بن عبد الحقّ اردبيلى از نويسندگان حاشيه بر شرح تجريد باشد)، فاضل سماكى (مير فخر الدين حسينى)، مير غياث الدين منصور، مير نظام الدين احمد دشتكى.

بين صفحه 53- 52 و صفحه 69- 68 هريك دو برگ كوچكتر از برگهاى نسخه و مشتمل بر حاشيه‌هاى مختلف اضافه شده است. در أوّل و آخر دفتر چند برگ اضافى است و بر پشت و روى همه آنها تعليقاتى از كشميرى، سلطان ميرزا رفيعا، و نيز فقراتى با نشان م- ح- ق، و م- ح- ب، ا- ه- م، عط، و چند يادداشت نيز ديده مى‌شود. در يكى از يادداشتها نوشته شده: «فاضل تبريزى، حاج محمود، شارح تجريد، تلميذ صدر المدقّقين.»

و يادداشت ديگرى از محمّد صالح خفرى است و نوشته پايان كتاب نشان مى‌دهد كه كاتب، نسخه را براى برادر او نوشته است. يادداشت محمّد صالح خفرى اين است: «من جملة كتب الفقير إلى اللّه الغنى محمّد صالح بن حاجى عرب بن امير احمد الخفرى.» كاتب در پايان نوشته است: «قد وقع الفراغ من تسويد هذه الحاشية الشريفة فى يوم الثلثاء غرة شهر ربيع الثانى سنة ثمانين بعد الألف من الهجرة فى دار الفضل شيراز فى المدرسة العلّيّة الشريفيّة على يد أقلّ الخليقة ...

سليمان بن محمّد على فيروزآبادى ... بحسب فرموده حضرت فضيلت و افادت و افاضت‌پناه اخوى مولانا محمّد صالح خفرى نوشته شد. اميد كه به خير و خوبى مطالعه نمايند.»

اين نسخه داراى قطع نيم خشتى 5/ 20* 12 س، جلد تيماجى سياه رنگ، 129 صفحه 15 سطرى است.

اهميت اين نسخه علاوه بر حواشى بسيار باارزش آن در اين است كه مانند