بسم اللّه الرحمن الرحيم حمد و سپاس خداوندى را كه
به ما هستى بخشيد و از نعمت بزرگ هدايت برخوردار ساخت.
تسبيح و تقديس پروردگارى را كه طريق معرفت و كمال را به ما شناساند و
بر سعادت دنيا و آخرت راهنمائى نمود.
اخلاص و بندگى معبودى را كه تمام وسائل ترقى و تكامل را در اختيار ما
نهاد و ما را مختار در انتخاب راه قرار داد و «إِنَّاهَدَيْناهُ
السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً»[1] فرمود.
سلام و صلوات بىپايان بر پيامبران بزرگ الهى، و معلّمان آگاه بشريت
و مخصوصا بر خاتم آنان حضرت ختمى مرتبت محمد مصطفى «صلوات اللّه عليه و آله» درود و
سلام خالصانه نثار امامان معصوم و رهبران دلسوز و جانشينان بر حق خاتم المرسلين،
سيّما خاتم الاوصياء حضرت بقية اللّه الاعظم عليه السلام و منّ اللّه علينا
بظهوره.
امّا بعد، ترديدى نيست كه غرض از خلقت عالم، تكامل و