اين شهر از فرزندان عبد الله بن صالح هاشمى و موالى آنها و آميزه‌اى از مردم تاجر و كشاورزپيشه مى‌باشند.

متنبى در يكى از قصيده‌هايش خطاب به سيف الدوله در مورد سلميه و دشتهاى طولانى‌اش چنين مى‌گويد:

عبد السلام بن رغبان ملقب به «ديك الجن» بارها در جوار جعفر بن على هاشمى وارد اين شهر مى‌شد و چون درگذشت، از حمص به اين شهر آمد و در عزاى او قصيده‌اى سرود كه در قسمتى از آن آمده است:

اسماعيليانى كه امروزه ساكن اين شهر هستند، همان آقا خانى‌ها هستند و مدت زيادى نيست كه در اين‌جا زندگى مى‌كنند. اينان در سال 1848 م به رهبرى امير اسماعيل بن محمد على از قدموس و مصياف و عكا و خوابى به اين شهر آمدند و آنرا پس از آنكه ويران و خالى از سكنه شده بود، بازسازى كردند.

اين مطلب برخلاف اين پندار است كه آنها از بقاياى اسماعيليان اوليه هستند.

زيرا اسماعيليان اوليه با مهاجرت عبد الله مهدى مهاجرت كردند و هيچ‌يك از آنها در اين شهر نماند.

بهترين چيزى كه درباره سلميه نوشته شده است، آن چيزى است كه احمد جندى، اهل اين شهر و بزرگ‌شده آن نوشته است. وى گفته است: