كسانى بوده‌اند كه متخصص جمع‌آورى و تجارت اين نوع گياهان بوده‌اند و آنها را از اينجا به نقاط مختلف صادر مى‌كرده‌اند. مهمترين گياهان دارويى در اين منطقه كه امروزه مورد استفاده و تبادل تجار است عبارتند از: گل گاوزوان، گل ختمى، گل بنفشه و امثال اينها كه در اينجا معروف است. در داخل قلعه لمبسر- مانند ديگر قلعه‌ها- همچنان گياهى به عمل مى‌آيد كه در ايران به نام «كبر گل» معروف است. گل اين گياه در آب جوشانده شده و با آن كمر درد و دل درد معالجه مى‌شود.

در اين سفر همچنين صحت اين تفسير از اسناد صفت حشيشيه بر نزاريان توسط مستعليان روشن گرديد كه: آنها با نسبت دادن اين صفت به نزاريان مى‌خواسته‌اند آنها را مورد ريشخند قرار دهند كه آنها صرفا يك عده فروشنده گياه هستند نه صاحبان حكومت و مذهب و عقايد مخصوص ... تنها مطلبى كه ذكر آن در اينجا ضرورى است اين است كه: آنچه در قديم سرزمين حسن صباح و جانشينانش را تشكيل مى‌داد، امروزه به حسب ترتيب جديد ايرانى به دو بخش ادارى تقسيم مى‌شود كه يك بخش، رودبار شهرستان ناميده مى‌شود و بخش ديگر، رودبار الموت. اين دو بخش مجموعا متشكل از 216 روستا مى‌باشد كه 106 روستا از آن متعلق به رودبار الموت است و 110 روستاى ديگر متعلق به رودبار شهرستان. جمعيت بزرگترين روستا از اين روستاها كه روستاى «هير» مى‌باشد به 3000 نفر و جمعيت كوچكترين آنها كه روستاى «روح آباد» باشد به 150 نفر مى‌رسد. از اسماعيليان نزارى كه در اين منطقه زندگى مى‌كرده‌اند هيچيك در آنجا نمانده بلكه كليه آنها در سطح كشور ايران پراكنده شده‌اند. البته گروه بسيار اندكى از اسماعيليان نزارى همواره در مناطق ديگرى از ايران وجود داشته و دارند.