پرچم بزرگ به چهار رنگ مختلف، سفيد و سرخ و زرد و سبز، بر چهار ستون منبر نصب كردند. سپس دستور داد مردمان سرزمينهاى او، كه قبلا به الموت فرا خوانده شده بودند، در آن‌جا جمع شدند. نزاريان رودبار و ديلم در مقابل منبر جاى داده شدند. آنان‌كه از مشرق آمده بودند، در طرف راست و كسانى كه از مغرب آمده بودند، در طرف چپ منبر جاى داده شدند. حسن كه جامه سپيد پوشيده و عمامه سفيد بر سر بسته بود، نزديك ظهر از قلعه به زير آمد و از طرف راست به منبر نزديك شد و با ابهت تمام به بالاى منبر رفت و سه بار به مجلس سلام گفت. يك‌بار به ديالمه، آن‌گاه به طرف راست و سپس به كسانى كه در سمت چپ بودند. پس از آن‌كه لحظه‌اى نشست، برخاست و شمشير به دست گرفت و با صداى بلند خطاب به تمامى خلايق از جن و انس و ملائكه، اعلام كرد پيامى كه متضمن دستورهاى تازه‌اى است، از جانب امام مستور رسيده است.

سپس ادامه داد: امام زمان، شما را درود و ترحم فرستاده است و بندگان خواص خويش خوانده و بار تكليف شريعت را از شما برگرفته و شما را به قيامت رسانيده است».

جوينى سپس مى‌گويد:

«حسن دوم تصريح كرد: همچنان كه در دوره شريعت اگر انسان دستورهاى دينى را اطاعت نكند و به عبادت نپردازد، بلكه به اين بهانه كه اطاعت و عبادت امور روحى هستند، مطابق حكم قيامت عمل كند، سنگسار و كشته خواهد شد، در اين دوره نيز كه دوره قيامت است، چنانچه فردى خود را مقيد به شريعت كند و بر عبادات ظاهرى مواظبت داشته باشد و شعاير را پاسدارى كند، اين كار تعصب است و چنين فردى بايد سنگسار و كشته شود».