آمد در آن‌جا سكنى گزيد، به لقب مصرى مشهور شد.

او يكى از بارزترين شاگردان فخر رازى است كه بعد از وفات او دايره فعاليت‌هاى علمى‌اش در نيشابور گسترش مى‌يابد و دانش‌پژوهان مشتاق از شهرها و كشورهاى مختلف به آن‌جا مى‌آيند تا در محضر دروس او شركت جويند و از دانش‌هاى او استفاده برند. قطب الدين مصرى به هنگام حمله مغولها به شهر نيشابور كشته مى‌شود. يكى از تأليفات او، شرح «قانون» ابن سينا است.

ظاهرا خواجه نصير الدين طوسى، فلسفه و طب را نزد او فرا گرفته است.

6- كمال الدين بن يونس موصلى‌

(متوفى 14 يا 15 شعبان 639 هجرى قمرى). او ابو الفتح موسى بن ابى الفضل يونس بن محمد، جامع كليه علوم و متضلع در تمامى فنون، به ويژه رياضيات اقليدس، هيئت، مخروطات،[1] مجسطى، حساب، جبر، مقابله، موسيقى، فقه و اصول فقه و دانشمندى ممتاز، توانا و متبحر بوده است كه هيچ يك از دوستان و همقطارانش از نظر علمى به پايه او نمى‌رسيده‌اند.

خواجه نصير الدين طوسى بخشى از رياضيات و فلسفه را در بغداد و موصل از محضر چنين دانشمندى استفاده مى‌كند.

7- معين الدين مصرى‌

او ابو الحسن سالم بن بدران مازنى است كه از بزرگان فقهاى شيعه محسوب مى‌شود و تعدادى كتاب در مورد مذهب شيعه تصنيف كرده است.

صلاح الدين صفدى در كتاب «الوافى بالوفيات» او را شيعه معتزلى توصيف مى‌كند. او از شاگردان ابن ادريس حلى صاحب كتاب سرائر بوده و از «سيد عز الدين ابو المكارم حمزة بن على بن زهره حسينى حلى» صاحب كتاب «غنية

[1]بخشى از هندسه كه درباره خواص مقاطع مخروطى بحث مى‌كند. م.