[1] اگر اين شاعر در حال نبرد اين اشعار را سروده و در حال جنگ از اين كوهها عبور كرده است، ما در حال صلح اين اشعار را بر زبان مى‌آوريم و در زمان عقد اخوت و پيمان برادرى، از اين كوهها عبور مى‌كنيم. اگر شاعر اعلام مى‌كند كه گمان و پندار مشركان در مورد جبال ديلم دروغ است، ما امروزه اعلام مى‌كنيم در اين مكان مؤمنانى وجود دارند كه گمانشان دروغين نيست. البته ما هم مانند اين شاعر كوههاى ناهموار و بيابانهاى خشك و بى‌آب و محصولى را در نور ديديم اما نه در شب تاريك، بلكه در روشنى روز و درخشش خورشيد و بلنداى روز.

در انبوه كوههايى كه اطراف ما بود، به راه خود ادامه داديم و در دره‌اى عميق، كه آنها را شكافته، در آن بر روى جويى كه آب از آن بالا در ميان صخره‌ها به پايين جريان داشت و در دو طرف آن درختهايى كاشته شده بود و بالاى آن مزارع سرسبز كوچك مستطيل شكلى وجود داشت، عبور كرديم.

[1]زمانى كه ما مى‌جنگيم، زمانى كه ابن عازب با سپاهش آمد، ديلم مى‌داند كه گمان مشركان دروغ است. پس چقدر راه از قبيل كوه ناهموار و بيابان بى‌آب و علف را كه در شب تاريك طى كرديم.