پس از چندى، در طرف چپ مسير، درختان ظاهر شدند و حاصلخيزى و خرّمى سر بر آورد و عمران و آبادى آشكار گرديد. از يك كارخانه سيمان كه از بزرگ‌ترين كارخانه‌هاى خاورميانه است، زندگى عملى پديدار شد. كارخانه‌اى كه آن را منبع پايان‌ناپذير جبال البرز با سنگ و خاكى كه دارد، تغذيه مى‌كند. اين كارخانه به شهر آبيك كه در عرض اين دشت پهناور از دور به چشم ما مى‌خورد، نزديك است.

نود دقيقه بعد در سمت چپمان به پادگان بزرگى رسيديم كه در كنار آن بناهاى بلندى كه خانه‌هاى مسكونى افسران بود قرار داشت. اينك، در سى و پنج كيلومترى شهر قزوين بوديم.

دشتهايى كه در آن حركت مى‌كرديم، پر از مزارع ماكيان بود كه قريب يك سوم توليدات كل ايران را تشكيل مى‌دهد. در اين مزارع گاو، بز و گوسفند نيز وجود دارد كه هر روزه 45 تن شير و مقدار زيادى گوشت توليد مى‌كنند.

در فاصله 25 كيلومترى قزوين نيروگاه بزرگ برقى ساخته شده است كه دورنماى آن را به وضوح ديديم. آن‌گاه در سمت راستمان شهر كوندج و پس از آن روستاى حصار پديدار شد. سپس شهر جديد التأسيس زيباشهر را ديديم كه كارگران شهرك صنعتى البرز در آن سكونت دارند و جمعيتشان به 30 هزار نفر مى‌رسد. اينان در كارخانه‌هاى گوناگون اين شهر كه بالغ بر 450 كارخانه كوچك و بزرگ است، كار مى‌كنند.

مدخل قزوين:

در مدخل‌هاى ورودى شهر قزوين، باغهاى بادام و پسته كه تازه شكوفه داده بودند و در جاى‌جاى قزوين وجود دارند، خودنمايى مى‌كنند.