هستند نه زنان و ما گاه آب خالص را گرفتيم و گاه چاى قرمز، اما اين شاعر و همنشينانش تنها خدا مى‌داند كه با چه چيز جامهاى خود را پر و لبريز مى‌كردند.

ديدگاههاى ذهبى و ابن تيميه و تفاوت آنها:

قبلا ملاحظه كرديم كه چگونه ذهبى ادعاى ابن تيميه عليه خواجه نصير الدين طوسى را تكذيب كرد.

در اين‌جا نيز ملاحظه خواهيم كرد كه ذهبى ادعاى ابن تيميه عليه نزاريان را نيز تكذيب مى‌كند:

ذهبى در جزء 23 از كتاب «سير أعلام النبلاء» صفحه 180، مى‌نويسد:

«و در آن‌جا فرمانده جبار، هلاكو بن تومى بن چنگيز خان، در قالب يك سپاه صد هزار نفرى حركت كرده، قلعه الموت را فتح و اسماعيليان را نابود كرد».

ذهبى با اين جمله كوتاه، تمام آنچه را كه ابن تيميه ادعا كرده و بر چسب‌هاى دروغينى را كه عليه مردم زده است، از بين مى‌برد بهترين جمله‌اى كه ما مى‌توانيم در مورد اظهارات ذهبى بگوييم اين است: «شاهدى كه از خودش بود، عليه او شهادت داد». زيرا با اين‌كه ذهبى داراى همان تفكرات، تعصبات و اوصافى است كه ابن تيميه دارد، با اين حال اين شهادت كارساز از قلمش تراوش كرد. دليلش اين است كه حقيقت هيچ‌گاه پشت ابرهاى ابهام باقى نمى‌ماند و بالاخره همچون خورشيد از پس ابرها بيرون آمده، خودنمايى خواهد كرد، هرچند كسانى بخواهند آن را بپوشانند.

براى اين‌كه شما خوانندگان از ميزان تعصب اين گروه آشنا شويد كافى است كه ملاحظه كنيم از مجموعه قاموس كلمات زشت و ناروا، هيچ كلمه زشتى‌