و وزن هركدام از آنها صد مثقال بود.[1]

با تمامى اين شواهد، از نظر ابن تيميه، كسى كه فرمان قتل خليفه را صادر كرد، خواجه نصير الدين طوسى بود.[2]

سرانجام نزاريان و قلاع ايشان:

هلاكو، قبل از عبور از رود جيحون و حركت به سمت سرزمينهاى اسلامى، پيشاپيش، سپاهى را به فرماندهى كيدبوقا براى مقابله با نزاريان روانه نمود تا راه را براى وى هموار كنند و در وهله اوّل به محاصره قلاع آنها بپردازند.

كيدبوقا در جمادى الثانى سال 650 ه كاخ منكوقاآن را به طرف قلاع نزاريان ترك كرد. او در محرم 651 ه از جيحون گذشت و اندك زمانى پس از آن به قلعه‌هاى نزاريان در قهستان يورش برد و چند جايى را به تصرف درآورد. سپس در ربيع الاوّل همان سال براى محاصره قلعه گردكوه به پيش رفت و در اطراف اين قلعه خندق‌ها، باروها و ديگر وسايل محاصره را تعبيه كرد. آن‌گاه كار محاصره را به يكى از امراى زيردست خويش سپرد و خود براى گرفتن قلاع مهرين و شاهدز، پيش تاخت. در اين شهرها بود كه نخستين كشتار به راه افتاد. وى در همان زمانى كه فرماندهى ديگر از مغولها به سرزمينهاى اسلامى يورش برد و كشتارى را به راه انداخت كه هيجده روز طول كشيد، به قهستان مراجعت كرد.

[1]جامع التواريخ، همدانى.

[2]حتى ذهبى كه با ابن تيميه در داشتن تعصب حريف است، نمى‌تواند اين برچسب را به خواجه بچسباند و در جزء 23 از كتابش ص 181 در مورد قتل خليفه مى‌گويد: «هلاكو گردن همه را زد و مستعصم را آن‌چنان لگد زد تا مرد». در صفحه 182 همين كتاب مى‌گويد: «آن‌گاه گفت‌گويى ميان هلاكو و مستعصم در گرفت و دستور داد او و فرزندش ابو بكر را به قدرى لگد زدند تا مردند». براى ما كافى است كه ذهبى ادعاى ابن تيميه را تكذيب كند.