چكيده مطالب متن‌

ديباچه‌

ديباچه در سبب تأليف كتاب است. حاصل اينكه: مشتى نادان و بيعار، گمراه و بيكار، شكمباره و شهوتران، منافق و رياكار به نام صوفى در ميان مسلمانان پيدا شده‌اند، كه برده و بنده بتهاى اوهام و خيالات خود هستند. اين جماعت علاوه بر اينكه خود منحرف و گمراهند، باعث انحراف و گمراهى ديگران هم شده و فسادى بزرگ در دين حق پديد آورده‌اند، كه جدّا عظيم است. مردمان ساده‌لوح و حتى صنعتگران و كشاورزان را از راه راست و صراط مستقيم منحرف مى‌سازند، علّت بى‌دينى و بيكارى آنها مى‌شوند و موجب اختلاف در امور دين و دنياى مسلمانان مى‌گردند. بنابراين، پس از استخاره از خداوند، در مقام بازنمودن و آشكار كردن انحرافات و فريبهاى آنها برآمدم. و اين مهمّ را صرفا جهت تقرّب به خداى متعال و توسّل به اولياى شريعت حقّه و رؤساى عصمت و طهارت انجام دادم.

تأكيد مى‌كند كسانى كه پيش از استوار كردن عقيده به خدا و صفات و افعال او و كتابهاى آسمانى و پيامبران و روز رستاخيز، و بدون رعايت احكام شريعت، به رياضت، مجاهدت و چلّه‌نشينى مبادرت مى‌ورزند، سبب خذلان و گمراهى خود و ديگران مى‌شوند و در نتيجه دين و جامعه مسلمانان را تباه مى‌سازند.

مقدّمه‌

مقدّمه در ذكر امورى است كه به عقيده مؤلّف هر انسانى واجب است آنها را بداند:

أوّلا بايد بداند كه ذاتش از دو جوهر انتظام يافته است، كه يكى نورانى و ديگرى‌