نام کتاب : جامع المقدمات( جامعه مدرسين) نویسنده : جمعى از علما جلد : 1 صفحه : 62
اضرب در اصل ضرب بود (مفرد مذكّر غايب بود از فعل ماضى) خواستيم
متكلّم وحده بنا كنيم از فعل مستقبل، همزه مفتوحه كه حرف استقبال و علامت متكلّم
وحده بود در اولش درآورديم و فاء الفعل را ساكن و عين الفعل را مكسور و لام الفعل
را مضموم كرديم، اضرب شد بر وزن افعل ضاد فاء الفعل، راء عين الفعل، باء لام
الفعل، و ضمير منفصلش، انا است كه در وى مستتر است به استتار واجبى، محلّا مرفوع
است تا فاعلش بوده باشد.
نضرب: يعنى مىزنيم ما دو
مردان يا دو زنان يا گروه مردان يا گروه زنان در زمان آينده. صيغه متكلّم مع الغير
است از فعل مضارع، صحيح و ثلاثى و مجرّد و معلوم.
نضرب در اصل ضرب بود (مفرد
مذكّر غايب بود از فعل ماضى) خواستيم كه متكلّم مع الغير بنا كنيم از فعل مضارع،
نون كه علامت استقبال و متكلّم مع الغير بود در اولش درآورديم و فاء الفعل را ساكن
و عين الفعل را كسره و لام الفعل را ضمه داديم نضرب شد بر وزن نفعل. نون، حرف
استقبال و علامت متكلّم مع الغير و ضاد، فاء الفعل راء، عين الفعل باء، لام الفعل
و نحن در او مستتر است به استتار واجبى، محلّا مرفوع است تا فاعلش بوده باشد.
[اسم فاعل]
و از اسم فاعل شش وجه
بازمىگردد: سه مذكّر را بود و سه مؤنّث را.
جامع المقدمات (جامعه
نام کتاب : جامع المقدمات( جامعه مدرسين) نویسنده : جمعى از علما جلد : 1 صفحه : 62