گفتار و رفتار پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و حتى سكوت و امضاى آن حضرت براى ما، مانند قرآن حجت نبود آيات مذكوره مفهوم درستى نداشت، پس بيان پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله براى كسانى كه از آن حضرت مى‌شنوند يا با نقل قابل اعتماد نقل مى‌شود حجت و لازم الاتباع است و هم‌چنين با تواتر [1] قطعى از آن حضرت رسيده است كه بيان اهل بيت وى مانند بيان خودش مى‌باشد و به موجب اين حديث و احاديث نبوى قطعى ديگر بيان اهل بيت تالى بيان پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌باشد و اهل بيت در اسلام سمت مرجعيت علمى داشته در بيان معارف و احكام اسلام هرگز خطا نمى‌كنند و بيانشان به طريق مشافهه يا نقل قابل اعتماد و حجت است.

از اين بيان روشن مى‌شود كه ظواهر دينى كه در تفكر اسلامى مدرك و مأخذ مى‌باشد دو گونه‌اند: كتاب و سنت و مراد از كتاب ظواهر آيات كريمه قرآنى مى‌باشد و مراد از سنت حديثى است كه از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام رسيده باشد.

حديث صحابه‌

اما احاديثى كه از صحابه نقل مى‌شود اگر متضمن قول يا فعل پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله باشد و مخالف با حديث اهل بيت نباشد قابل قبول است و اگر متضمن نظر و رأى خود صحابى باشد داراى حجيتى نيست و حكم صحابه مانند حكم ساير افراد مسلمانان است و خود صحابه نيز با يك‌نفر صحابى معامله يك‌نفر مسلمان مى‌كردند.

بحث مجدد در كتاب و سنت‌

[1] . مدرك روايت در بخش اول گذشت‌