تاريخ ظهور اسلام با آن‌همه فتنه‌ها كه گذشته بود سابقه نداشت.

سال اول، حضرت حسين بن على عليه السلام را كه سبط پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله بود با فرزندان و خويشان و يارانش با فجيع‌ترين وضعى كشت و زنان و كودكان و اهل بيت پيغمبر را به همراه سرهاى بريده شهدا در شهرها گردانيد [1] و در سال دوم مدينه را قتل عام كرد و خون و مال و عرض مردم را سه روز به لشكريان خود مباح ساخت‌ [2] و سال سوم كعبه مقدسه را خراب كرده و آتش زد. [3]

پس از يزيد، آل مروان از بنى اميه زمام حكومت اسلامى را به تفصيلى كه در تواريخ ضبط شده در دست گرفتند. حكومت اين دسته يازده نفرى كه نزديك به هفتاد سال ادامه داشت روزگار تيره و شومى براى اسلام و مسلمين به وجود آورد كه در جامعه اسلامى جز يك امپراتورى عربى استبدادى كه نام خلافت اسلامى بر آن گذاشته شده بود حكومت نمى‌كرد و در دوره حكومت اينان كار به جايى كشيد كه خليفه وقت كه جانشين پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و يگانه حامى دين شمرده مى‌شد بى‌محابا تصميم گرفت بالاى خانه كعبه غرفه‌اى بسازد تا در موسم حج در آن‌جا مخصوصاً به خوش گذرانى بپردازد. [4]

خليفه وقت قرآن كريم را آماج تير قرار داد و در شعرى كه خطاب به قرآن انشاء كرد گفت: «روز قيامت كه پيش خداى خود حضور مى‌يابى بگوى خليفه مرا پاره كرد.» [5]

البته شيعه كه اساس اختلاف نظر اساسى‌شان با اكثريت تسنن در سر دو مسئله‌

[1] . تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 216؛ تاريخ ابوالفداء، ج 1، ص 190؛ مروج الذهب، ج 3، ص 64 و تواريخ ديگر

[2] . تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 243؛ تاريخ ابوالفداء، ج 1، ص 192 و مروج الذهب، ج 3، ص 78

[3] . تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 224؛ تاريخ ابوالفداء، ج 1، ص 192 و مروج الذهب، ج 3، ص 81

[4] . وليدبن يزيد، تاريخ يعقوبى، ج 3، ص 73

[5] . وليدبن يزيد. مروج الذهب، ج 3، ص 228