2. امامت و جانشينى پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله در حكومت اسلامى.

3. در تأييد سخنان گذشته.

4. امامت در بيان معارف الهيه.

5. فرق ميان نبى و امام.

6. امامت در باطن اعمال.

7. ائمه و پيشوايان اسلام.

8. اجمالى از تاريخ زندگى دوازده امام عليه السلام.

9. بحث در ظهور مهدى عليه السلام از نظر عمومى.

10. بحث در ظهور مهدى عليه السلام از نظر خصوصى.

معناى امام‌

امام و پيشوا به كسى گفته مى‌شودكه پيش جماعتى افتاده رهبرى ايشان را در يك مسير اجتماعى يا مرام سياسى يا مسلك علمى يا دينى به عهده گيرد و البته به واسطه ارتباطى كه با زمينه خوددارد در وسعت و ضيق تابع زمينه خود خواهد بود.

آيين مقدس اسلام (چنان‌كه از فصل‌هاى گذشته روشن شد) زندگانى عموم بشر را از هر جهت در نظر گرفته، دستور مى‌دهد.

از جهت حيات معنوى مورد بررسى قرار داده و راهنمايى مى‌كند و در حيات صورى نيز از جهت زندگى فردى واداره آن مداخله مى‌نمايد چنان‌كه از جهت زندگى اجتماعى و زمامدارى آن (حكومت) مداخله مى‌نمايد.

بنابر جهاتى كه شمرده شد امامت و پيشوايى دينى در اسلام از سه جهت ممكن است مورد توجه قرار گيرد: از جهت حكومت اسلامى واز جهت بيان معارف و احكام اسلام واز جهت رهبرى و ارشاد حيات معنوى.

شيعه معتقد است چنان‌كه جامعه اسلامى به هر سه جهت نامبرده نيازمندى‌

طباطبايى، محمد حسين، شيعه در اسلام (طبع جديد)، 1جلد، موسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم) - قم، چاپ: پنجم، 1388.

شيعه در اسلام (طبع جديد) ؛ ص151