تحقيقاً ما انسان را از خلاصه‌اى كه ازگل گرفته شده بود آفريديم. سپس او را نطفه‌اى قرار داديم در جايگاه آرامى سپس نطفه را خونى بسته كرديم پس خون بسته را گوشتى جويده شده كرديم سپس گوشت جويده شده را استخوان‌هايى كرديم پس استخوان‌ها را گوشت پوشانيديم پس از آن او را آفريده ديگرى بى‌سابقه قرار داديم.

از سياق آيات روشن است كه صدر آيات، آفرينش تدريجى مادى را وصف مى‌كند و در ذيل كه به پيدايش روح يا شعور و اراده اشاره مى‌كند آفرينش ديگرى را بيان مى‌كند كه با نوع آفرينش قبلى مغاير است.

و در جاى ديگر در پاسخ استبعاد منكرين معاد به اين مضمون كه انسان پس از مرگ و متلاشى شدن بدن و گم شدن او در ميان اجزاى زمين چگونه آفرينش تازه‌اى پيدا كرده انسان نخستين مى‌شود؟ مى‌فرمايد:

بگو فرشته مرگ شما را از ابدانتان مى‌گيرد پس از آن به سوى خداى خودتان بر مى‌گرديد يعنى آنچه پس از مرگ متلاشى گشته و در ميان اجزاى زمين گم مى‌شود بدن‌هاى شماست ولى خودتان «ارواح» به‌دست فرشته مرگ از بدن‌هايتان گرفته شده‌ايد و پيش ما محفوظيد [1].

گذشته از اين‌گونه آيات، قرآن كريم با بيانى جامع مطلق روح را غير مادى معرفى مى‌كند چنان‌كه مى‌فرمايد:

از تو حقيقت روح را مى‌پرسند بگو روح از سنخ امر خداى من است‌ [2].

و در جاى ديگر در معرفى امر خود مى‌گويد:

امر خدا وقتى كه چيزى را خواست اين است و بس كه بفرمايد بشو آن چيز بى‌توقف مى‌شود و ملكوت هر شى‌ء همين است‌ [3].

[1] . سجده، آيه 11.

[2] . اسراء، آيه 85.

[3] . يس، آيه 83.