بيت‌

آتش كه ظلم دارد، مى‌ميرد و كفن نى‌

دودِ سيه، حنوطش خاكِ كبودِ بستر

و هم چنين، خانه دلى كه سگ نفس امّاره داشته باشد، يا تمثال خيال باطل، چه باشد و وقتى نقش‌هاى مصحف مصادم حضور در نماز است، و هرگاه نماز در بيتى كه مجوسى مشرك در آن باشد، شرك خفى در قلب، حسابش معلوم است: «انّ دبيب الشّرك فى امّتى اخفى من دبيب النّملة السوداء فى اللّيلة الظّلماء على الصّخرة الملساء» [1] و از اينها كه گفتيم، استنباط كن، اسرار مكروهاتى را كه نگفتيم.

مسألة: جايز نيست ايستادن زن، برابر مرد، در حال نماز

، چه جاى پيش ايستادن؟ و اصحّ، تحريم است. و فرق نيست، ميانه محرم و اجنبيّه و مقتديّه و منفرده، و بعضى رفته‌اند به سوى جواز با كراهيّت. و زايل مى‌شود منع، با حايل، يا با بعد ده ذرع، يا تقديم مرد، هر چند سر زن، برابر قدم مرد باشد.

سرّ: «الرّفيق ثم الطّريق»، دو راهرو، در سير و سلوك تكليفى، بايد هم قدم باشند، تا توانى در توان متطرّق نشود، و در عبادات تكوينيّه، هرگز «مرد» و «زن» برابر نبوده‌اند و «بالعدل قامت السّماوات و الارض» [2]، و عدل، وضع شى‌ء است در موضعش.

پس، در عبادات تكوينيّه، يك طايفه از مردان «وجودات امكانيّه» اند، امكان به معنى فقر و تعلّق، و يك طايفه از زنان «اعيان ثابته» و «ماهيّات» امكانيّه‌اند، امكان به معنى سلب الضّرورة و استواء النّسبة، و يك طايفه از مردان، اسماء اللّه فعّاله‌اند، در وجودات و مربّيات، و يك طايفه از زنان، مظاهر و مربوبات منفعله‌اند، و طايفه ديگر از مردان، صور و قواى فعليّه، و يك طايفه از زنان، مواد و قواى منفعله.

و هم چنين، عقول و نفوس، باز از وجهى، نفوس و ابدان و آباء سبعه و امّهات‌