احُد/ غزوه لطف الله خراسانى احُد/ غزوه احُد: نبردى
ميان مسلمانان و مشركان، كنار كوه احُد غزوه احُد، دهمين[1] و به قولى، نهمين[2] غزوه پيامبر صلى الله عليه و آله بود
كه روز هفتم[3] يا نيمه[4] شوّال سال سوم هجرت، به وقوع پيوست. اين غزوه، از آن جهت به اين نام
معروف شد كه در دامنه كوه احُد اتّفاق افتاد. در وجه نامگذارى اين كوه
سرخرنگ كه در شمال مدينه (4 كيلومترى مدينه) قرار دارد،[5] گفته شده: بر اثر جدايىاش از ديگر كوههاى منطقه، احُد ناميده شده
است.[6] برحسب روايات، چون خداوند بر كوه طور
سينا تجلّى كرد، چند قطعه از آن جدا شد و در جاهاى گوناگون قرار گرفت كه يك قطعه
از آن، كوه احُد در مدينه است.[7] در فضيلت آن نقل شده كه احُد، يكى از كوههاى بهشت است. پيامبر صلى
الله عليه و آله فرمود: احُد كوهى است كه ما را دوست دارد و ما او را دوست داريم.[8] علّت وقوع جنگ احد، جبران
شكست و انتقام مشركان از كشته شدگان خويش در غزوه بدر بود؛[9] بدين جهت، تعدادى از سران قريش با ابوسفيان به گفتوگو نشستند و
پيشنهاد كردند مال التّجارهاى كه سبب بروز جنگ بدر شده بود و در دارالندوه
نگهدارى[1]. مروجالذهب، ج 3،ص 304 [2]. روضالجنان، ج 5،ص 45 [3]. المغازى، ج 1، ص199؛ الطبقات، ج 2، ص 28 [4]. تاريخ طبرى، ج 2،ص 59؛ تاريخ ابن خياط، ص 38 [5]. معجم البلدان، ج1، ص 109 [6]. الروض الانف، ج 5،ص 448؛ البداية و النهايه، ج 4، ص 9 [7]. تاريخ المدينه، ج1، ص 79 [8]. صحيح البخارى، ج5، ص 47؛ السيرة النبويه، ابن كثير، ج 2، ص 325 [9]. تاريخ يعقوبى، ج2، ص 47