منابع اطلاعاتى: جهت اطلاع بيشتر درباره رساله حسنيه به اين منابع مى توان مراجعه كرد:
تاريخ ادبيّات در ايران، ذبيح اللّه صفا، تهران: فردوس، ۱۳۶۶ش، بخش سوم از جلد پنجم، ص۱۴۷۴؛ تاريخ نظم و نثر در ايران، سعيد نفيسى، تهران، ۱۳۴۴ش، ج۲، ص۸۱۴، ش ۱۶۴؛ دايرة المعارف تشيّع، ج۶، ص۳۲۴ـ۳۲۳؛ الذّريعة الى تصانيف الشّيعة، آقابزرگ تهرانى، بيروت، دارالاضواء، ج۴، ص۹۷ ؛ ج۷، ص۲۰ ؛ ج۸، ص۳۴؛ ج۲۲، ص۳۰۴ـ۳۰۳؛ ج۲۵، ص۲۹۶؛ روضات الجنات، شرح حال ابراهيم بن سيار؛ رياض العلماء، افندى، (تبريزى از او نقل كرده. فراجع)؛ فهرست نسخه هاى خطّى كتابخانه دانشكده ادبيّات، محمد تقى دانش پژوه، تهران، [مجلّه دانشكده ادبيّات]، [۱۳۳۹ش]، ج۱، ص۲۰۸ ؛ فهرست مشترك نسخه هاى خطّى پاكستان، احمد منزوى، لاهور، مركز تحقيقات فارسى ايران و پاكستان، ۱۳۶۵ش، ج۶، ص۱۱۱۶؛ فهرستواره كتابهاى فارسى، احمد منزوى، تهران: دايرة المعارف بزرگ اسلامى، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۳۱۹؛ مرآت الكتب، ميرزا على ثقة الاسلام تبريزى، چاپ اول، ج۲، ص۱۹۷ـ۱۹۶؛ مستدرك سفينة البحار، على نمازى، به تحقيق حسن نمازى، قم: دفتر انتشارات اسلامى، چاپ اول، ۱۴۱۹ق، ج۵، ص۲۴۶؛ مؤلّفين كتب چاپى فارسى و عربى، خان بابامشار، [تهران]، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ۱۳۴۴ـ۱۳۴۰ش، ج۱، ص۸۷؛ هدية العارفين، اسماعيل پاشا بغدادى، بيروت: داراحياء التّراث العربى، ج۱، ص۳۱۲؛ يادداشتها، محمد قزوينى تهران: دانشگاه تهران، ج۴، ص۱۵۰ـ۱۴۹.

روض الجنان و روح الجنان

مهمترين و معروفترين كتاب ابوالفتوح است و به دليل فارسى بودن مورد توجه ايرانيان و دانشمندان پارسى قرار گرفته است. اين اثر در شمار اولين تفسيرهاى كامل قرآن است كه به فارسى روان تأليف شده و باب فارسى نويسى را در علوم شرعى و دانشهاى قرآنى گشوده است. ادبيات آن وزين و جذّاب است .
تفسير ابوالفتوح اگرچه به زبان پارسى تأليف شده در عين حال در كمال