عزيزى، ف.

«روشهاى تفسير قرآن». مبين، پيش ش ۲، پائيز ۱۳۷۳. ص۱۶ـ۲۰.
نويسنده ضمن بيان روشهاى تفسير قرآن، در ذيل توضيح تفسير لغوى به توصيف اجمالى تفسير روض الجنان و روح الجنان ابوالفتوح رازى مى پردازد.

فياض، على اكبر

«قديمى ترين كتاب در كتابخانه آستان قدس رضوى». ارمغان، ش ۲۴، ص۱۳۰ـ۱۳۲.
نويسنده كتابهاى روض الجنان، منطق ارسطو، ازهار الافكار، اخبار البلدان و مقاصد الالحان را به عنوان كتاب قديمى معرفى و گزارش كرده است.

قزوينى، محمد (علامه قزوينى)

«ابوالفتوح رازى و تفسير او». مقالات علامه قزوينى، به كوشش عبدالكريم جربزه دار ، تهران، اساطير، ۱۳۶۲. ج۱، ص۱، ۱۰، ۱۱.
«استناد به اشعار فارسى در تفسير ابوالفتوح رازى». گلستان قرآن، ش ۱۱۵، دوشنبه ۲۶ تيرماه ۱۳۸۰. ص۲۸.
«تاريخ تقريبى تفسير ابوالفتوح رازى». گلستان قرآن، ش ۱۱۴، تير ۱۳۸۰. ص۳۱ـ۳۳.
«تعبيرات اصطلاحات و لغات نادره تفسير ابوالفتوح رازى». گلستان قرآن، ش ۱۱۶، دوره جديد ش ۷۲، دوشنبه ۱ مرداد ۱۳۸۰. ص۳۲ـ۳۷.
«نگاهى كوتاه به زندگى ابوالفتوح رازى، مؤلّف تفسير ارزشمند روح الجنان». گلستان قرآن، ش ۱۱۳، تيرماه ۱۳۸۰. ص۳۵ـ۳۹.
مهمترين نوشته قزوينى درباره ابوالفتوح، خاتمة الطّبع نام دارد كه قبلاً گزارش شده است. قطعه هايى از خاتمة الطّبع به آدرسهاى فوق در گلستان قرآن چاپ شده است.