آخرين مبحث ، گزارش آثار ابوالفتوح است و ضمن اينكه مهمترين اثرش را روض الجنان دانسته ، از آن به تفسيرى جامع و معتبر و مهمترين تفسير شيعى به زبان فارسى ياد مى كند. [1]

بجنوردى ، سيدكاظم (سرويراستار)

دايرة المعارف بزرگ اسلامى. تهران، مركز دايرة المعارف بزرگ اسلامى، ۱۳۷۳.
مقاله ابوالفتوح در حرف الف اين دايرة المعارف كه بر اساس ضوابط مقالات دايرة المعارفى تدوين شده در بين مقالات درباره ابوالفتوح در ديگر دايرة المعارف ها، بهترين ، جامعترين و متقن ترين است و با روش پژوهش دوره جديد درباره ابوالفتوح عرضه شده است . مؤلّف آن، بخش فقه ، علوم قرآن و حديث دايرة المعارف بزرگ اسلامى است و با تكيه بر منابع زياد و متنوّع فارسى و عربى و انگليسى نوشته شده است . استحكام اين مقاله ، موجب تأثير آن در اكثر كارهاى دوره جديد است و كسانى كه درباره ابوالفتوح به تحقيق پرداخته اند، به اين مقاله مراجعه كرده اند.
اين مقاله با اين شناسه آغاز مى شود : ابوالفتوح جمال الدين حسين بن على بن محمد بن احمد خزاعى (ح۴۸۰ـ پس از ۵۵۲ ق/ ۱۰۸۷ـ۱۱۵۷م) ، عالم و مفسر نامدار امامى و مؤلّف تفسير روض الجنان و روح الجنان. [2]
آن گاه درباره نژاد و تبار او مى نويسد:
خاندان او دانشمندان متعدّدى پرورده است و افندى از آنان با عنوان سلسله اى معروف از علماى اماميه كه هر يك تأليفات متعدّد داشته اند، ياد كرده است. از آنجا كه نسب ايشان به نافع بن بديل بن ورقاء خزاعى مى رسد ، اصل تازى دارند . روشن نيست كه اجداد رازى چه زمانى به ايران آمدند ، ولى مهاجرت آنان احتمالاً مى بايست

[1] همان ، ص۴۳۰ .

[2] دايرة المعارف بزرگ اسلامى ، ج۶ ، ص۱۱۰ .