منتجب بن بابويه عليه يأتى ولده تاج الدين محمد بن الحسين . اقول انه قرأ الشيخ ابوالفتوح رجال النجاشى على شيخه عبدالجبار بن عبداللّه المقرى الّذى رواه بالاجازة عن مؤلفه النجاشى كما ذكره ابوالفتوح فى اجازته على ظهر نسخة النجاشى لجمع قرأوا عليه النجاشى ، منهم ولده تاج الدين محمد بن الحسين، و الإمام صفى الدين ابومحمد الحسن بن ابى بكر بن سيار الحيروى ، و على بن عبداللّه بن الحسين بن بابويه . و تأريخ قراءتهم ۵۵۱ ، و صورة تلك الاجازة مسطورة فى نسخة مكتوبة عنها.
توجد الصورة الفوتو غرافيه منها فى مكتبة اميرالمؤمنين بالنجف و لعل صاحب الرياض رأى هذه النسخة و ظن ان الشيخ على بن عبداللّه هو الشيخ منتجب بن بابويه مع ان الشيخ منتجب اسمه على بن عبيداللّه بن الحسن المدعو بحسكا .

امينى، عبدالحسين احمد (معروف به علامه امينى) (۱۲۸۱ـ۱۳۴۹/۱۳۲۰ـ۱۳۹۰ق)

الغدير. تهران، مطبعة الحيدرى، ۱۳۷۲. بيروت، دارالكتاب العربى . تحقيق مركز الغدير للدراسات الاسلامية ، به اشراف سيدمحمود هاشمى شاهرودى ، قم ، ۱۳۸۲ش/ ۱۴۲۴ق/ ۲۰۰۴م .
علامه امينى در مهمترين كتاب خود يعنى الغدير از ابوالفتوح نقلهايى دارد . لازم به ذكر است كه الغدير يك اثر تاريخى يا يك كتاب رجالى و تراجمى نيست كه به زندگينامه ابوالفتوح پرداخته باشد ، بلكه مجموعه اى از مطالب پيرامون غدير خم و ولايت است . كه ديدگاههايى از ابوالفتوح را هم كه مرتبط با اين موضوع است، منعكس كرده است. به نمونه هايى از مطالب الغدير اشاره مى شود تا سبك و مشرب علامه امينى به دست آيد:
علامه امينى پس از نقل شعر حسان بن ثابت كه درباره غدير سروده ، دانشمندان اماميه كه به نقل اين شعر در آثار خود پرداخته اند را در يك بخش آورده است . پس از شيخ طوسى (درگذشت ۴۶۰ق) كه اين شعر را در تلخيص الشافى آورده ، ابوالفتوح به عنوان دهمين فرهيخته شيعه است كه در تفسيرش به اين شعر پرداخته است. [1]

[1] الغدير، چاپ مركز الغدير ، ج ۲ ، ص۷۱ .