همانطوركه از اين نوشته پيداست، نويسنده گزارشهاى ديگران را كه به وى غلط مى دهد، با يقال يا قيل، ذكر كرده، آن گاه نقد آنها يا برخى از آنها را با اقول بيان مى كند . وى به دنبال اقول سخن اللباب را نقد كرده و نوشته است تفسير روض الجنان از جد ابوالفتوح است .

نفيسى، سعيد (۱۲۷۴ـ۱۳۴۵)

تاريخ نظم و نثر در ايران و در زبان فارسى. چاپ دوم: نشر فروغى، ۱۳۶۳ق. ج۱، ص۱۲۶ـ۱۲۷.
نفيسى به دليل ماهيت اين كتاب بايد از نگاه تاريخنگارى ادبيات فارسى به بررسى ابوالفتوح مى پرداخت، ولى نوشته او درباره ابوالفتوح با نوشته هاى تراجم نگاران و زندگينامه نويسان تفاوتى ندارد . همچنين از پژوهش يا نكات يا تحليل ابتكارى عارى است . جهت آشنايى با اين نوشته عينا نقل مى شود :
جلال الدين ابوالفتوح حسين بن على بن محمد رازى ، از دانشمندان بزرگ شيعه ساكن رى بوده و نسبش به بديل بن ورقاء خزاعى از صحابه مى رسد و خانواده اش در نيشابور و بيهق و رى سكونت داشته اند و خود در رى از واعظان معروف بوده و در اين شهر درگذشته و مقبره اش اكنون در بقعه امامزاده حمزه در شاهزاده عبدالعظيم معروف است . وى مؤلفات چند داشته است از آن جمله شرح الشهاب شرح شهاب الاخبار ابوعبداللّه محمد قضاعى و رساله يوحنا در رد مذاهب اربعه و رساله حسنيه در امامت و معروف ترين كتاب او تفسير بزرگيست بزبان فارسى بنام روض الجنان و روح الجنان كه مهم ترين كتابيست كه در اين رشته به فارسى نوشته اند و اين كتاب را در ميان سالهاى ۵۱۰ و ۵۵۶ تأليف كرده است. [1]

حقوقى، عسكر (متولد ۱۲۹۹)

تحقيق در تفسير ابوالفتوح رازى. چاپ اول: تهران، ناشر دانشگاه تهران ۱۳۴۶ .
دكتر حقوقى از پژوهشگرانى است كه از قديم تحقيقات گسترده اى درباره

[1] تاريخ نظم و نثر ، ج ۱ ، ص۱۲۶ـ۱۲۷ .