نزد والى بازگشت و بر در سراى من آمد و مرا بيرون برد و بر منبر نشانيد و خود تا پايان مجلس بنشست پس با مردم گفتم اين است مصداق آنكه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود خداوند اين دين را به دست مرد فاجر تقويت مى دهد . و البته شيخ ابوالفتوح اين سخن را در همان مجلس و در حضور آن مرد نگفت چون برخلاف آداب معاشرت و دستور نهى از منكر است مرد غير معاند را در حضور جماعت به گناه سرزنش كردن بلكه پس از آن مجلس وقت مناسب يافت براى بيان اعجاز رسول صلى الله عليه و آلهقصه را نقل كرد و نام صاحب قصه را نگفت و خداى تعالى بسيار باشد كه به دست فاجران و كافران رنجى از مسلمانان دور كند و دشمنى را بردارد و آن گاه كه مأيوس از چاره باشند و از ظلم ستمكاران به ستوه آيند گروهى فاجر فرستد كه بتازند و ستمگر را آواره سازند و به بحر محيط اندازند «و لولا دفع اللّه الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بيع و صلوات و مساجد يذكر فيها اسم اللّه » .
علت نقل اين قسمت اين است كه اين منقولات گوشه اى از زندگى ابوالفتوح است. دوم اينكه تا اندازه اى نشانگر دانش حديثى ايشان است.
مستدرك الوسائل از كتابهاى مرجع شيعه در حديث است و اهتمام نويسنده به ابوالفتوخ نشانگر بُعد و جنبه حديثى او است . دانش حديثى ابوالفتوح از جاهاى مختلف روض الجنان كه نقل روايت پرداخته و مثلاً اينگونه نوشته است : عن رسول اللّه صلى الله عليه و آله ، أنه مرّ فى يوم احد على امرأة حملت ثلاث جنائز ...؛ [1] به خوبى پيدا است.

عليارى تبريزى، ملاعلى (۱۲۳۶ـ۱۳۲۷ق)

بهجة الآمال فى شرح زبدة المقال. به كوشش سيد هداية اللّه مسترحمى. چاپ اول: [تهران] ، نشر بنياد فرهنگ اسلامى، ۱۳۶۳.
اين كتاب از آثار رجالى شيعه اثنى عشريه است و از منظر قواعد و ضوابط دانش رجال به بررسى شخصيتهاى حديثى مى پردازد . امّا اطلاعاتى كه درباره ابوالفتوح

[1] مستدرك الوسائل، ج ۲ ، ص۴۳۰ .