نيست و ناچار عده كثيرى لغات و اصطلاحات و تعبيرات و تلفيقاتى از زبان فارسى بكار برده اند كه در جمع آورى و تدوين فرهنگ اين زبان بيش از آنچه تصوّر برود اهميت دارد».
تحليل و گزارش محدث ارموى، جامعترين نوشته درباره گازر است؛ به طورى كه ابعاد مختلف آن را بررسى كرده و توضيح داده است.

مقدس اردبيلى، احمد بن احمد [1] (درگذشت ۹۹۳ق)

حديقة الشيعه. تهران، نشر علميه اسلاميه، ص۶۰۴ـ۶۰۵.
مقدس اردبيلى ، در زمره اولين كسانى است كه به مقبره ابوالفتوح در اصفهان اشاره كرده و اينگونه نوشته است : مرا گذار به اصفهان افتاد، ديدم مردم آن بلده شيخ ابوالفتوح عجلى شافعى اصفهانى را شيخ ابوالفتوح رازى نام كرده بودند و به اين بهانه به عادت پدران خويش قبر آن سنى صوفى را زيارت مى كردند.
اما اين نظريه بعدا ردّ شد و بسيارى از محققان در نقد آن مطالبى نوشتند . از جمله خوانسارى مى نويسد:
و نقلى كه از بعض مؤلّفان نموده كه مرقد ابوالفتوح در اصبهان است، نقل نادرستى است؛ زيرا به طورى كه پيش از اين ذيل احوال شيخ ابوالفتوح اسعد بن ابى الفضائل عجلى نوشتيم، مرقد اصبهان قبر ابوالفتوح عجلى است نه بوالفتوح رازى و ابن خلكان مورخ مى نويسد : ابوالفتوح عجلى در اصفهان درگذشته، بنابراين روزگار وفاتش نزديك به زمان بوالفتوح رازى بوده است [2] . [3]

[1] نام ديگر: مقدس اردبيلى، احمد بن محمد اردبيلى است.

[2] سال وفات ابوالفتوح را نقل نكرده اند و مرقد او بنا به وصيتش در جوار حضرت عبدالعظيم بوده و اينك مرقد او كه در صحن مطهر حضرت امامزاده حمزه مجاور مرقد حضرت عبدالعظيم واقع است، به طرز آبرومندى تعمير گرديده آقاى محدث در مقدمه تفسير گازر نتيجه تحقيقات خود را به اينجا رسانيده كه سال وفات ابوالفتوح رازى ۵۵۴ ق بوده و نوشته شاهد صادق را كه وفات او را ۵۴۰ ق دانسته است، برخلاف حقيقت مى داند.

[3] روضات الجنات ، ج ۳ ، ص۱۱۰ .