الف: كتابها

ابن شهرآشوب، محمد بن على (۴۸۸ـ۵۸۸ ق)

معالم العلماء فى فهرسة كتب الشيعة و اسماء المصنفين منهم قديما و حديثا ، به كوشش محمدصادق آل بحر العلوم. نجف، مطبعة الحيدرية، ۱۳۸۰ق/ ۱۹۶۱م.
ابن شهرآشوب همانند منتجب الدين به دليل معاصرت و اينكه شاگرد ابوالفتوح بوده ، اطلاعات بدون واسطه مهمى را آورده است . اطلاعات او و منتجب الدين از نظر قدمت ، اعتبار فراوانى دارد ، اما از نظر حجم بسيار كم است .
ابن شهرآشوب اطلاعات درباره ابوالفتوح را در سه سطر، ذيل مدخل شماره ۹۸۷ آورده است :
شيخى ابوالفتوح بن على الرازى، عالم له كتاب روح الجنان و روح الجنان فى تفسير القرآن فارسى إلاّ أنه عجيب ، شرح الشهاب . [1]
ريشه و منشأ تمامى تحليلها و گزارشهاى درباره ابوالفتوح كه در سده هاى بعد ارائه شد و گاه به دهها صفحه مى رسد ، همين پانزده تا بيست كلمه است . ابن شهرآشوب از ابوالفتوح به عنوان شيخ خود ياد كرده و او را با لقب عالم (دانشمند) توصيف مى نموده و دو كتاب براى او برشمرده است .
امّا مصحح كتاب ، اطلاعات بيشترى در ابتداى كتاب آورده و اينگونه نوشته است :
الشيخ الإمام جمال الدين ابوالفتوح الحسين بن على بن محمد بن احمد الخزاعى الرازى النيشابورى المفسر الاديب الكامل المعروف بابى الفتوح الرازى والمنتهى نسبه إلى عبداللّه بن بديل بن ورقاء الخزاعى الّذى كان أبوه من الصحابة ، و هو صاحب التفسير الكبير الفارسى ، و يقال ان الفخر الرازى أخذ جملة من تفسيره من هذا التفسير الفارسى ، و هو مما لا نظر له فى وثاقة التحرير

[1] معالم العلماء ، ص۱۴۱ .