بن جرير در تفسير اختيار اين قول كرد». [1]
در مورد ديگرى، درباره آيه: «قالُوا يا حَسْرَتَنا عَلى ما فَرَّطْنا فِيها» ، (انعام / ۳۱) آورده است كه:
«در ضمير خلاف كردند كه راجع با چيست؟ محمد بن جرير گفت: راجع است با صفقه و اگرچه ذكر صفقه نرفته است چون ذكر خسران رفته است و ربح و خسران در صفقت باشد». [2] نمونه هاى ديگر: نسا / ۱۶۲، آل عمران / ۱۱۰ و ۱۱۱.
برخى از نحويانى كه ابوالفتوح از آنان نقل مى كند و به رأى آنان استناد مى جويد، عبارت اند از: سيبويه، مُبرَّد قُتيبى، عمر بن عبدالعزيز، ابوالهيثم، ابن دُرستَوَيه، ابن كيسان و نضر بن شُمَيل.

بيان احكام فقهى

ابوالفتوح در جاى جاى تفسير روض الجنان، چون به آيات احكام مى رسد، ضمن بيان نظر خود، به نقل احاديث، روايات و اخبارى كه مؤيد قول او است، مى پردازد. مباحث شرعى و فقهى، بخش عظيمى از تفسير روض الجنان را به خود اختصاص داده است. او ضمن طرح نظر شخصى خود، آراى پيشينيان را نيز پيش روى مى آورد تا با مقايسه هر دو، به استنباطهاى تازه فقهى برسد. اين ويژگى در تفسير جامع البيان طبرى هم وجود دارد، و هر كدام منبع ارزشمند و كتابى سودمند در زمينه احكام و مسايل شرعى و فقهى اند: يكى بر مذهب اهل سنّت و ديگرى بر مذهب شيعه اماميه.
شيوه خاص او در تشريح آيات احكام و روش استقصا و استنباط او پس از تطبيق آراى فقها و محدّثان و مفسّران، الزاماً او را به سوى گنجينه اى كهن و ذخيره اى گرانبها، يعنى جامع البيان طبرى سوق داده است تا از آن بهره ها برگيرد.

[1] روح الجنان، ج ۴، ص ۶۴.

[2] همان، ص ۴۱۲.