۷. محكم، سوره فاتحه و اخلاص است و متشابه سوره قدر و حروف مقطعه است. [1]
قرائات: شيخ ابوالفتوح در كتاب خود به مسئله قرائات نيز پرداخته است. وى قرائات مختلف را ياد مى كند و كمتر درباره آنها نظر مى دهد. شايد دليل اين امر، اعتماد و اطمينان او به قرائت صحيح و رايج قرآن باشد. با اين همه، گاهى بين اقوال مختلف، يكى را اختيار مى كند و يا ديگرى را ناپذيرفتنى و شاذّ مى خواند؛ براى نمونه در سوره حمد، پس از آنكه اقوال مختلف را در مورد «صراط» آورده، چنين نوشته است:
«... و همه لغتها صحيح و فصيح است و اختيار بر «صا» براى آنكه در مصاحف به «صاد» است». [2]
مناسبت آيات: ابوالفتوح رازى به تناسب بين سوره ها توجه ننموده است؛ اما هر از گاهى، اشاره اى به ارتباط بين آيات كرده است؛ براى مثال ذيل آيه ۱۲۶ سوره نسا مى نويسد:
« «وَ لِلّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ» ـ الآيه. وجه اتصال آيه به آيه پيشين آن است كه چون گفت من ابراهيم را خليل خود گرفتم، در اين آيت باز نمود كه هرچه در آسمان و زمين است مراست تا كسى گمان نبرد كه اين از سر حاجت بود...». [3]

جايگاه مباحث كلامى

بسيارى از مفسران شيعه، ضمن تفسير آيات قرآن، به مسئله عقايد توجه كامل داشتند كه شيخ ابوالفتوح از آنان است.

[1] تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۱، ص ۵۰۹.

[2] همان، ص ۳۴.

[3] همان، ص ۵۲.